O Belén de Momán convértese nunha denuncia do abandono do rural galego
O Belén de Momán, na parroquia do concello de Xermade, transformouse este ano nunha contundente acción simbólica destinada a visibilizar o deterioro progresivo que sofre o rural galego. A montaxe, instalada no local social, incorpora mensaxes reivindicativas en distintas escenas tradicionais do Nacemento que lembran que, se Xesús nacese hoxe nunha aldea galega, tamén padecería a falta de servizos, a despoboación e o envellecemento da poboación.
Os veciños lembran, a través destes carteis, que Momán chegou a contar con máis de vinte bares, auténticos puntos de encontro e vida social, e que na actualidade só permanece un aberto. O consultorio médico está pechado, numerosas vivendas quedaron baleiras e a veciñanza envellece a un ritmo acelerado. Xunto a iso, alertan dunha posible redución na atención municipal, o que obrigaría ás persoas residentes a desprazarse a Vilalba para xestionar trámites básicos.
A mensaxe central da iniciativa é clara: un nacemento contemporáneo en Momán tería lugar nun pobo sen centro médico, con servizos esmorecidos e con familias que deben percorrer quilómetros para acceder a prestacións esenciais.
As voces da veciñanza reforzan esta denuncia. “O Belén é un símbolo de esperanza, pero tamén pode ser unha chamada de alerta. Se a Sagrada Familia tivese que vivir hoxe aquí, tamén sufriría o peche de servizos e o abandono institucional que padecemos todos os días”, sinala unha veciña. Un residente de maior idade lembra tempos de maior vitalidade: “Eu recordo cando había xente na rúa e os bares estaban cheos. Agora cada ano somos menos e sentimos que ás administracións non lles importan os pobos pequenos”. Outro dos participantes na iniciativa resume a demanda común: “Non pedimos nada extraordinario, só poder seguir vivindo aquí con dignidade: un consultorio médico, unha mínima atención municipal e servizos que non nos obriguen sempre a desprazarnos a Vilalba.”
Co seu carácter reivindicativo, o Belén de Momán aspira a abrir un debate necesario sobre o futuro das aldeas galegas ao tempo que reivindica que o rural segue vivo, mantén o seu potencial e merece ser escoitado.