Tempo de pantasmas
Por Ramón Paz Guntín
Fantasmaticamente xurden imaxes psicolóxicas imaxinarias, que solen denominarse mentalmente “fantasmas“ derivadamente procedentes de sensacións de conciencias obxetivamente fantásticas, sumamente formadas por sensibilidades causantes de conceptos desaxeitados, que solen ser derivados de impresións irracionais e preguizosas, básicamente negativas e propiamente insoportables, animicamente absurdas, propias para anular a voluntade, orientativa, xurguida a falta de fe.
O autor do libro do Xosé en todo momento aos seus discipulos insistía que as virtudes basicamente eran e non a base dunha herdanza comun e afectuosamente digna, consistentemente, con fé esperanza e engadía que a felicidade consistía e consiste nun estado de ánimo satisfactoriamente en paz para indicativamente ser portadores de hábitos e costumes axeitados aos semellantes permanentemente, xurguidos psicoloxicamente á creación e obra de Deus. Aquel mestre autor do libro do Xosé naqueles tempos século XVII dicía que a verdade era, e é condicionalmente satisfactoria, porque o verdadeiro ou falso, proveñen xustificadamente dunha realidade, según criterios universalmente distinguidos, principalmente derivados dunha certeza orixinal... que obxetivamente irán asociados moral e intelectualmente e deberá aportar en forma de opinión, decir segundo e como consideradamente probable verdadeiramente con optimismo, para mellorar acontecementos dun mundo creado por Deus, omnipotente, eterno e bondadoso.
O autor recordaba ao alumnado que en todo momento tiveran presente non descartar nunca calquera posibilidade que innecesariamente podería xurdir impensadamente, derivada dalgunha materia que cada quen desenvolve sistematicamente, posibilidade derivada dunha modalidade psicoloxicamente... verdadeira ou falsa, segundo e como circunstancialmente podería ou poda entenderse de formas diversas como o que non é, pero pode ser real e axeitadamente posible, cando existen motivos esenciais psitivamente...
Moderadamente en forma de comparanza, sole facerse mención de tempos parados para recordar símbolos primitivos como exemplos distinguidos acreditativos de merecidades vividas social e culturalmente por motivos significativos carentes de posiblidades de aprender a ler e escribir que solían e solen reflexar en Pobos con escaso nivel economico cultural, por eso o autor do libro do Xosé ao alumnado predecía con razonamentos naturalmente e axeitadamente imprescindibles, xurguidos a ideas de progresos indefinidos e psicoloxicamente ilustrativos - complementarios útiles socialmente en forma conxuntamente de normas de conducta que a sociedades debía e debe corresponder, soportar e transmitir moralmente para recibir con naturalidade todo o que sole e debe acomodarse á realidade en formas consideradas básicas, obxetivamente destinadas para aceptar...ou non...segundo e como o pensamento de cada quen individual ou colectivamente.
Sensacionalmente universal, segundo opinaba o autor ao alumnado manifestaba a importancia da aprendizaxe xeneralizada, debía e debe entenderse semellante, real e naturalmente, conxuntamente de cousas derivadas dunha mesma semente que solían e solen transformarse co paro do tempo, sinxela ou totalmente vital para contar vivenzas subxectivas en suposicións, relativas, que contribuíron e contribuen a horizontes de investigacións diferentes derivadas da natureza...
Obxetivamente no sentido da experiencia humana, definitivamente segundo e como conveñidamente usos e costumes, fixeron normativas de coñecementos diversos derivados especificamente, tradicionais, distinguidas, sensible e experimentalmente con sentido común que comprenden a actividade de conceptos fisiolóxicos externos, vista, oído, olfato, tacto e gusto, que o ser humán recoñece o estado de reposo, e movemento de disfrutar espaciosamente cada un dos sintomas corporais específicos subxetivamente transmisores da súa percepción.